‘Homocaust’ in Brazilië

Het aantal homomoorden is in 2008 met 55% toegenomen ten opzichte van het jaar voordien. Homorechtenactivisten spreken van een ‘homocaust’. Vorig jaar werden er 190 homoseksuelen vermoord. Daarmee is Brazilië de absolute koploper van de wereld. Sinds 1980 zijn er in Brazilië bijna 3000 homomoorden gepleegd.

De cijfers komen uit het jaarrapport over Moorden op Homoseksuelen van de Grupo Gay da Bahía (GGB) dat zich baseert op mediaberichten. Hoe betrouwbaar of representatief voor de werkelijkheid deze cijfers zijn is niet duidelijk. In het onderzoek staat Mexico op de tweede plaats 35 moorden. De VS krijgt brons met 25 homomoorden.

Volgens de GGB-voorzitter Marcelo Cerqueira valt de spectaculaire stijging in 2008 gedeeltelijk te verklaren door een betere registratie. Toch neemt homofoob geweld toe. Cerqueira wijst met de vinger naar de media die in amusementsprogramma’s vaak de spot drijven met homo’s. Hij pleit voor de oprichting van speciale politiecommissariaten en voor schoolprogramma’s die met seksuele diversiteit leren omgaan.

Favela’s worden kogelvrij

Beleidsmakers in Brazilië die het geweld in de sloppenwijken willen terugdringen zijn boos over de manier waarop een nieuw bouwmateriaal wordt aanbevolen door de fabrikant. “Zo sterk dat ze ook kogels kunnen tegen houden.” Sommige beleidsmakers vinden het pervers dat het extreme geweld zo banaal wordt benaderd.

De Braziliaanse overheid is wel van plan het nieuwe bouwmateriaal massaal te gebruiken. Het zou goedkoop en milieuvriendelijk zijn. Het gaat om holle blokken uit versterkt piepschuim. De holtes worden nadien opgevuld met cement en puin waardoor de muren heel sterk en isolerend worden.

Al reageren sommige beleidsmakers verontwaardigd op het feit dat het nieuwe bouwmateriaal ‘bullet proof’ is, de bewoners van de favela’s reageerden eerder enthousiast. Zij zijn maar al te vaak slachtoffer van schietpartijen tussen bendes en de politie. Met kogelvrije muren zouden zij iets beter slapen.

Brida

Brida, van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho

Na zijn bestseller “De Alchemist”, probeert Coelho zich weer te verdiepen in de mystieke wereld van de hekserij. Hij volgt de 21-jarige Brida, die met hulp van de Meester en de Magiër op zoek is naar zichzelf. Brida wordt ondergedompeld in een wereld van rituelen, reïncarnatie en symboliek. Zo wilt ze een volwaardige heks worden om haar ware liefde, haar Andere Deel te vinden.

Magiër, Traditie van de Maan en de Zon,… Ieder woord dat voor Coelho van grote betekenis is, wordt met hoofdletter benoemd, tot het vervelende toe. Ondanks de mooie omschrijvingen en diepere symboliek, valt het boek heel vaak terug op clichés. Het einde is voorspelbaar, maar echte fans van Coelho zullen het wel weten te smaken.

Toch kan je Coelho’s talent niet ontkennen. Af en toe komen er literair hoogstaande zinnen uit zijn pen, of leuke zinnen als: “Zelfs een klok die stuk is, geeft twee keer per dag het juiste uur.” Brida is in ieder geval geen boek voor de nuchtere mens die niet gelooft in het spirituele. Zij die geloven in de typische magie à la Charmed en Buffy the Vampire Slayer, zullen niet teleurgesteld worden.

“Zonder maatschappelijk draagvlak blijft straatkinderenprobleem in Brazilië bestaan”

Brazilië, dat zijn exotische danseressen, carnaval en capoeira. Maar hoe zit het met de problemen van dit geïndustrialiseerde land: steden die uit hun voegen barsten, extreme armoede, hoge criminaliteitscijfers en miljoenen straatkinderen. Professor M. Bayer, van de Universiteit van Utrecht, is gespecialiseerd in Brazilië.

Wat is er bijzonder aan de problemen van Brazilië?
Het bijzondere aan Brazilië is de paradox, het is een land van extreme tegenstellingen. Brazilië is een van de meest vooruitstrevende economieën in de wereld. Het heeft een rijke cultuur en het is een democratie. Toch leven miljoenen mensen in extreme armoede. Het aantal ondervoeden wordt geschat op 23 tot 55 miljoen mensen, op een populatie van 186 miljoen. Dat zijn gigantische aantallen, onaanvaardbaar in een relatief rijk land als Brazilië.
Er is een welvaartskloof?
Inderdaad, het verschil tussen arm en rijk is opvallend groot in Brazilië. Het verschil in inkomen is het grootste van alle geïndustrialiseerde landen in de wereld. De armste 20 procent van de bevolking verdient nog geen 3 procent van het Bruto Binnenlands Product (BBP) en de rijkste 20 procent van het land verdient 60 procent van het BBP. Het rijkste deel van de bevolking verdient dus 20 à 25 keer meer dan het armste deel.
Bedreigt die kloof de stabiliteit van het land?
De politieke stabiliteit wordt niet bedreigd. Brazilië heeft redelijk stevige politieke structuren en de politieke impact van de miljoenen armen is daar simpelweg niet groot genoeg voor. Maar het spreekt voor zich dat geen enkel land zich zo’n kloof in rijkdom kan permitteren op de lange termijn. De sociale stabiliteit wordt volgens mij wel bedreigd, en op termijn zou dat de hele samenleving kunnen ontwrichten.
Op welke manier wordt die stabiliteit bedreigd?
Er zijn twee problemen die de stabiliteit kunnen bedreigen, en beiden houden direct verband met de extreme armoede. Je hebt het gigantische probleem van de ‘sem-terra’, de grondlozen. Zij staan voortdurend in conflict met de grootgrondbezitters. Voor de sem-terra is dat een ongelijke strijd want grootgrondbezitters hebben veel politieke invloed in Brazilië. Het tweede probleem heeft daarmee te maken: de enorme landvlucht. De urbanisatie is honderd jaar geleden al begonnen en zeker de laatste vijftig jaar zijn veel mensen naar de steden getrokken. Dat betekent in cijfers dat 83 procent van de 186 miljoen inwoners in steden leeft. Vandaar de vele steden met meer dan 20 miljoen inwoners. Het gaat om mensen die naar de steden trekken in de hoop er een beter leven te vinden. In de regel belanden zij in krottenwijken, de favela’s.
Wat zijn die favela’s precies?
Favela’s zijn illegaal gebouwde wijken aan de rand van grote steden. Mensen, vooral inwijkelingen, met weinig of geen inkomen die geen huishuur kunnen betalen, belanden in zo’n wijken. In de favela’s ontbreekt elke basisinfrastructuur. Er zijn geen rioleringen of wegen en er is geen watervoorziening. Mensen beschikken alleen over grondwater dat ze zelf gecontamineerd hebben. De extreme armoede en de wetteloosheid zijn belangrijke oorzaken van de hoge criminaliteit in die wijken. Het is ook in de favela’s dat de problematiek van de straatkinderen is geëscaleerd. De familie van die kinderen kan hen niet meer onderhouden of is gestorven waardoor de kinderen op straat belanden. Het aantal straatkinderen wordt op 200.000 tot 8 miljoen geschat. Ik denkt dat die laatste schatting de meest realistische is.
Hoe kan het probleem van de straatkinderen opgelost worden?
Ik ben heel pessimistisch. Uiteindelijk kan alleen de Braziliaanse civiele maatschappij daar een einde aan maken. En daar zit nu net het probleem. Bij ons spreken we al eens over de verruwing van de maatschappij. In Brazilië is die verruwing nog veel extremer. Als twintig of dertig jaar geleden straatkinderen nog als slachtoffers werden gezien dan zijn ze nu criminelen geworden in de ogen van de publieke opinie. Mensen zijn het beu dat ze worden bestolen en dat er soms doden vallen bij gewelddadige overvallen van kleine boefjes. Ze realiseren zich niet dat die kinderen proberen te overleven in een stedelijke jungle. Met dat onbegrip belanden we terug bij het begin van ons gesprek: de kloof tussen arm en rijk. De verschillende klassen zijn te veel van elkaar vervreemd om zich te kunnen inleven in bijvoorbeeld het lot van kinderen die op straat leven.
Een oplossing is er dus niet?
Die harde houding in de samenleving maakt dat er geen maatschappelijk draagvlak bestaat voor een echte oplossing voor dit samenlevingsprobleem. Zonder maatschappelijk draagvlak zal dit blijven aanslepen.

"De miserie neemt toe"

André Bilsen ondersteunt met zijn organisatie SOS Abandonados twee scholen om Braziliaanse kinderen van de straat te houden. Al is Bilsen niet optimistisch, hij weigert de moed te laten zakken.

Hoeveel straatkinderen lopen er in Brazilië rond?
BILSEN: Het hangt ervan af wat je straatkinderen noemt. Je hebt veel kinderen die bij hun familie wonen maar die op straat geld proberen te verdienen door auto’s te wassen of eten te verkopen. Zij worden ook straatkinderen genoemd. Wij noemen hen ‘kleine arbeiders’. Dat is minder discrimerend.
En hebt u dan een idee hoeveel ‘echte’ straatkinderen er zijn?
BILSEN: Dat is moeilijk in te schatten. Als je enkel de kinderen neemt die dag en nacht op straat leven dan zou honderd kinderen voor een stad als Manaos met anderhalf miljoen inwoners al veel zijn.
Wordt de problematiek van de straatkinderen in het Westen dan overschat?
BILSEN: Het wordt niet overschat, het wordt wel op één hoop gegooid. Er is nog een derde groep die je straatkinderen kunt noemen: de galera’s. Dat zijn jeugdbendes, vaak kinderen van nog maar twaalf jaar, die echt al crimineel bezig zijn. Die bendes houden zich vooral bezig met het dealen van drugs, dat is het grote probleem op dit ogenblik. Elke dealer heeft zijn wijk die hij met een paar volwassenen controleert, met daarrond een groep jongeren die de drugs verkopen. De jongeren gebruiken koeriers van vaak amper zes jaar oud. In Manaos zijn er vaak dodelijke incidenten en in Rio heerst er echt een drugsoorlog. Zo zijn er twee maanden geleden enkele tientallen bendeleden, kinderen, gedood in een conflict met de politie. In Rio is het zelfs zo erg dat het leger is ingeschakeld. Als je de galera’s bij de straatkinderen rekent, is het een gigantisch aantal, net omdat de drugswereld zo uitgebreid is. Dan spreken we over vele honderdduizenden in heel Brazilië.
Hoe staat de publieke opinie tegenover straatkinderen?
BILSEN: De middenklasse en de rijken staan heel afwijzend tegenover straatkinderen. De winkeliers huren nog altijd veiligheidsmensen in die hun winkels en winkelstraten moeten beschermen. Op welke manier dat gebeurt, vinden de winkeliers niet belangrijk. Zelfs de politie gedraagt zich crimineel tegenover de straatkinderen.
Maar wat vindt het publiek zelf?
BILSEN: Het publiek staat ook vijandig tegenover straatkinderen omdat het publiek vaak het slachtoffer is van kleine delinquenten. Straatkinderen bouwen net een reputatie op door veel overvallen te plegen. Zo heb je bijvoorbeeld negentig procent kans om overvallen te worden als je ’s avonds alleen loopt op Copabana, het bekendste strand van Rio. En wie overvallen wordt, begint haat te koesteren tegenover de overvaller. Dat gebeurt zoveel in Brazilië dat heel veel mensen haat beginnen te koesteren tegen alle armen. Dat is het tragische: alle mensen uit arme wijken worden over dezelfde kam geschoren.
Wordt u daar niet moedeloos van?
BILSEN: Nee. Als je moedeloos bent, gebeurt er niets meer, hé. Het geweld neemt wel toe, maar als je niets doet, wordt het nog erger. Mauazinho, de krottenwijk waar een school van ons staat, is echt veranderd door de aanwezigheid van de school. Zonder die ene school zouden meer dan duizend kinderen op straat rondhangen, geen vorming krijgen en dus geen kans maken op de arbeidsmarkt. Ook de ouders worden betrokken bij de school: het gaat echt over duizenden mensen. Als zo’n wijk begint te verbeteren komt de gemeente misschien asfalt leggen of riolering bouwen. Een bescheiden project kan echt een hele wijk in een positieve spiraal brengen.
Maar verschuift de bittere armoede dan niet gewoon?
BILSEN: Ja, dat klopt. De armoede verschuift want er komen altijd meer mensen van het binnenland naar de steden op zoek naar werk. Maar zij zijn ongeschoold en vinden geen werk. In Brazilië noemt men dat de inmenzao. Zij verenigen zich en bezetten een stuk grond aan de rand van een stad en creëren alsmaar nieuwe krottenwijken. De miserie neemt dus toe.

Schoonheidsideaal

Het Braziliaanse schoonheidsideaal, waarbij geprononceerde billen hoog gewaardeerd worden, slaat over naar de rest van de wereld. Vrouwen laten implantaten in hun achterwerk plaatsen om te voldoen aan dat ideaal. Die implantaten hebben echter een paar nadelen, zoals zichtbare littekens en de kans dat ze verschuiven. Opnieuw leren zitten is waarschijnlijk het meest vervelende neveneffect.

Paaldansen

Enkele Braziliaanse paaldanseressen vonden geen betere manier om hun beroep te promoten dan op straat rond verkeersborden hun ‘sport’ te beoefenen. Danslerares Renata Wilke wil daarmee haar ijver om van paaldansen een olympische discipline te maken in de media brengen. Haar idee is niet nieuw, in de oudheid kwamen de deelnemers altijd naakt in actie.

Opgelet! Penisvis!

Deze rare snuiter(vandellia cirrhosa) leeft in de Amazonerivier,en is een endoparasiet.
Dat betekent dat hij openingen,zoals plasgaatjes en dergelijke binnendringt en zich daar vastzet met weerhaakjes aan de binnenkant.Hierna leeft hij van het bloed van zijn slachtoffer.
Vlooien doen dat ook,maar zij zitten nooit in je lichaam,laat staan in je penis!
De legende bestaat dat zij zelfs een urinestraal kunnen opzwemmen,maar dat is misschien slechts een fabel. Als iemand zich geroepen voelt om het te testen?

En nu,liefste jongens,een kleine thriller voor het slapengaan...

Mexicaanse griep in Brazilië

De Braziliaanse minister van Gezondheid José Gomes Temporao meldde gisteren dat er een eerste besmetting van persoon op persoon vastgesteld met het virus van de Mexicaanse griep.
Dit virus wordt het griepvirus A(H1N) genoemd.
Hiernaast is ook een nieuwe besmetting vanuit het buitenland vastgesteld.
Dat betekent dat er nu al zes mensen in Brazilië besmet zijn.

De Braziliaanse voetbalclub Sao Paulo weigerde gisteren al te spelen in Mexico.
Zij moesten normaal tegen Chivas de Guadalajara in de kwartfinales van de Copa Libertadores spelen.

Madame Sata

Deze Braziliaanse film is gebaseerd op het leven van João Francisco dos Santos. Hij was een arme doch gespierde homoseksuele Afro-Braziliaanse vader van zeven (geadopteerde)kinderen.
Hij woonde in de favelas van Rio de Janeiro,was mestre capoeira,trad op als Madame Sata in travestiebars,en is dan ook een controversiële underground-legende. Hij was tegelijk een uiterst liefhebbende vader en een meedogenloze crimineel. Hij was een charmante 'Madame',en een ruwe vechtersbaas.
Deze tegenstellingen komen allemaal naar voren in het debuut van Karim Aïnouz uit 1992.Hij slaagt er perfect in om de verhaallijnen niet door elkaar te laten lopen.De film schetst ondertussen ook de opkomst van de Afro-Braziliaanse stadscultuur van Rio de Janeiro.(opkomst van de capoeira bijvoorbeeld)
Deze film wordt door veel Afro-Brazilianen aan het hart gedrukt,omdat het gaat over een man die niet beschaamd was over zijn seksuele voorkeur en zich door niets of niemand wou laten onderdrukken.



Madame Sata trailer(zonder ondertiteling)

Bonde Do Role

Funk Carioca is een stijl die soms ook de baile funk wordt genoemd.
Dit genre is naar het schijnt ontzettend populair in de favelas en een van die voortrekkers is natuurlijk CSS.Zij hebben een paar jaar geleden Bonde do Role op sleeptouw( lees:op tournee)genomen,en dat heeft zo zijn vruchten afgeworpen. Hun debuutalbum 'White Lasers' is reeds goed ontvangen en ze werken nu aan hun tweede album,samen met o.a. Boys Noize.In 2008 traden ze op tijdens de Braziliaanse MTV awards,waar ze ook twee nominaties voor hadden: 'best band of the year' en 'best song of the year'.

Het trio uit het Zuid-Braziliaanse Curitiba mengt de funk carioca met rockgitaren en soms een schelle stem. Als je van de pit van M.I. A houdt,de rythms van Brasil, en de humor van een twintigjarige griet,checkt dan die filmpjes!



Solta o Frango



Office Boy



Marina Gasolina(remix van Peaches)

http://www.myspace.com/bondedorole
Hier vind je ook nog het originele liedje Gasolina op. Er zijn superveel remixes van gemaakt.Het sloeg erg aan bij clubbers en dj's. Youtube vindt het om een of andere reden te vunzig,ik zou niet weten waarom want ik versta geen Portugees.

CSS:Cansei De Ser Sexy

Een van de zonnigste en apartste groepen die uit Brazilie komen. Met hun groepsnaam zeggen ze dat ze er genoeg van hebben om sexy te moeten zijn. Mooi statement uit het billen- en borstenland. Maar eigenlijk zijn dit nog steeds bloedmooie vrouwen die ,gelukkig voor ons, ook erg leuke muziek maken.
Ze waren een paar jaar geleden bekend bij een paar enkelingen,nu kent bijna iedereen hen. Ze waren dan ook de laatste twee zomers vaak op belgische podia te vinden(Pukkelpop,Dour,Les Ardentes,Trix,...) als groep en als dj's!
Het viel me steeds op dat op de eerste rijen de jongens steeds wazig voor zich uit aan het staren waren..En gelijk hebben ze!Maar de muziek is evengoed supermooi!
Geniet ervan!
ps:de zangeres heet Lovefoxx...hihi

Linha de Passe: voetbal,geloof en puisten

Er loopt momenteel een nieuwe Braziliaanse film in de zalen:Linha de Passe.
In dit Braziliaans drama maken we kennis met een kansarm gezin uit Sao Paulo waar een moeder met haar vier zonen probeert te overleven.
De oudste, Denis, is één van de duizenden koeriers in Sao Paulo. De jongste, Reginaldo, heeft een obsessie met bussen en zoekt steeds zijn vader. Ook de andere twee zonen zoeken houvast in hun leven. Dario heeft voetbaltalent en hoopt nog ontdekt te worden. Zijn broer Dinho wijdt zich daarentegen volledig aan de evangelische kerk.

Dit gebroken gezin geeft weer hoe de dagelijkse realiteit er moet uitzien voor miljoenen Brazilianen. Hun dagelijks gevecht tegen de armoede,vooroordelen en geweld
put hen uit. Hun moeder kan hen elk moment verliezen en is zich daar bewust van.
Toch zijn ze erg hard tegen elkaar. Ze leven zo dicht op elkaar dat ze alle dromen en gebreken van elkaar weten en die ook weten te gebruiken. Toch zijn het jongens met het hart op de juiste plek. Hierdoor sympathiseer je met hen,en beleef je alles met hen mee.
Dat maakt dat het geen ontspannende bioscoopfilm is geworden. De regisseur Walter Salles(Central Do Brasil, Motorcycle Diaries) is vergeten humor in het verhaal te brengen. De boodschap die hij wil overbrengen is zeer mooi in beeld gebracht, maar het weegt door na een tijdje.

President gooit met condooms

Lula Da Silva, president van Brazilië, deelde tijdens het carnavalsfeest in Rio de Janeiro condooms uit. Daarmee wil hij de aandacht vestigen op de bestrijding van aids in zijn land. De Braziliaanse regering heeft in het kader van de anti-aidscampagne 1,2 miljard condooms aangekocht. Bij Durex werd de economische crisis plots iets minder voelbaar.

Auriverde, de Braziliaanse vlag

Auriverde is de naam van de Braziliaanse vlag. Maar wat staat er nu allemaal op deze vlag?
de kleuren (groen en geel) staan voor de Braziliaanse natuurschatten. Groen staat voor de mooie fauna en flora van Brazilië met als hoogtepunt het regenwoud. En de gele ruit staat voor de rijkdom van de Braziliaanse bodem, voornamelijk goud.

In het midden van de vlag staat een wereldbol met daarover een wit lint. Hierop staan de woorden 'ordem e progresso'. Wat evenveel wil zeggen als Orde en Vooruitgang, het is in Zuid-Amerika het bekendste motto voor het positivisme.

Op de wereldbol staan ook nog heel wat sterren van verschillende grotes. Weinig mensen weten dat deze sterren geordend zijn volgens verschillende sterrenbeelden. De vlag toont de sterrenbeelden zoals ze te zien zijn vanuit Rio de Janeiro.
Het aantal sterren (21) is ook het aantal deelstaten dat Brazilîë telt.

De onderbuik van de betere Braziliaanse muziek

Het is een vastgeroest cliché: Brazilië en samba. Natuurlijk is de feestelijk samba een wezenlijk onderdeel van de Braziliaanse cultuur. Maar in het grootste land van Zuid-Amerika met zo’n 196 miljoen inwoners is het vanzelfsprekend dat er meer muzikaal potentieel rondloopt dan enkel de schaars geklede, kontzwierende dames die we hier kennen.

De Braziliaanse onafhankelijke radiozender Criolina had dit natuurlijk al langer opgemerkt, en heeft daarom in samenwerking met Frans magazine Brazuca een compilatie van de beste Braziliaanse underground bands samengesteld, in navolging van hun eerste compilatiealbum van de beste Braziliaanse rockbands.

Criolina: Globrazilian Grooves is een indrukwekkende verzameling verspreid over 2 Cd’s van de beste nieuwe en nog te ontdekken bands uit de Braziliaanse underground scene.

Liefst 34 nummers samengesteld door 2 DJ’s – respectievelijk DJ Barata en Pezao – geven je een uitgebreid beeld van wat het Land van Carnaval op muzikaal vlak te bieden heeft. Denk aan Humo’s Rock Rally Cd, maar dan grootser.

Voor de groepen een kans van formaat, voor ons een opportuniteit om talent aan de andere kant van het water te ontdekken.

Het is onbegonnen werk om op dit compilatiealbum een sluitend genre te plakken. Een greep uit de gamma: funk, soul, sambarock, hiphop, electro, psychedelica,… Deze niet-wereldvreemde bands fuseren hun eigen roots met muzikale elementen van elders in deze kleine wereld. Neem nu bijvoorbeeld ‘Ogodô Ano 2000’ van Lucas Santtana, een hypnotiserend maar extreem dansbaar schijfje. ‘Tem Dendê’ van Patricktor4 getuigt dan weer van melodisch gitaarwerk. ‘Afoxé’ door Piramidi zou de loungesfeer van jouw waterpijpsessie kunnen invullen. Of het jungleachtige Fogueiral van Casa de Farinha, met knap percussiewerk.

Een zware doortocht weliswaar: 34 nummers is geen flauw bier. Maar weer er gerust op dat het geen tijdverlies zal zijn, eens door de jungle heen geworsteld. Misschien staat er wel een potentiële nieuwe favoriet op…

De passie

Dankzij de telenovella Isaura, indertijd op BRT, werd Lieven Verstraete op slag verliefd op de Braziliaanse cultuur. Niet alleen op de sensuele klankkleur van het Braziliaans Portugees, maar ook op de samba die daar in te horen was. Die ‘verliefdheid’ is in de loop der jaren uitgegroeid tot een ware passie.

Wat trekt u het meeste aan aan Brazilië?
Lieven Verstraete: ’t Is een tropisch land, da’s al iets. Maar het is vooral het totaalpakket. De taal, de fantastische muziek, hat Afrikaanse slavenverleden, de mooie mensen, de caipirinha,…. Fascinerend is dat Brazilië de ultieme smeltkroes lijkt. Wie daar komt wonen, wordt haast vanzelf “Braziliaan”. Je wordt gewoon meegezogen door het land.

Brazilieë is het uiteraard beroemd voor zijn uitbundige carnavals. Bent u daar al naar toe geweest? En zo ja, hoe hebt u dat ervaren?

Lieven Verstraete: Ik ben dit jaar op het carnaval van Recife geweest. Dat is bepaald indrukwekkend. Niet zo spectaculair als het carnaval uit Rio de Janeiro, maar wel nog een authentiek carnaval. Muzikaal draait het allemaal rond de maracatu (de afrikaanse drumbands) en de frevo (de volkse blaasorkesten). Op de centrale parade (de Galo da madrugada) dagen anderhalf miljoen mensen op. Vergelijk het met de Gentse feesten, maar dan nog tien keer groter.

Wij interviewden Lieven Verstraete over zijn passie voor Brazilië. Wilt u het hele interview lezen, koop dan zeker de nieuwe Yamo!

Zouk!

Zouk is oorspronkelijk een typisch Caribisch muziekgenre, maar werd in Brazilie ontzettend populair.
Zo populair dat ze er een nieuwe dansstijl bij bedachten ,die gemakkelijkheidshalve ook zouk werd genoemd.Het is een koppeldans en is een mix tussen de lambada en moderne dans.
Nieuwsgierig?
Sta dan recht en doe maar mee!

Favela Rising

De Braziliaanse groep Afroreggae,
ontstaan in de favelas van Rio de Janeiro.
Ze gebruiken hun muziek als protest tegen het geweld daar
Met woorden en ritme proberen ze kinderen te stimuleren zichzelf muzikaal te ontplooien ipv in het criminele milieu te stappen
Ze richtten een percussieschool op maar bovenal zijn ze zelf fantastisch goed bezig
Hieronder de trailer van hun documentaire Favela Rising...

Topgroep komt op voor straatmiserie

De virtuoze gitarist van de topgroep Queen heeft een hart voor het goede doel. Brain May is naast actief lid van 46664 en The Nelson Mandela foundation, ook ambassadeur van de liefdadigheidsinstelling ABC Trust. Overlaatst heeft een fan via een liefdadigheidsveiling gitaarles bij de gitarist opgekocht. Hij of zij (de persoon wenst anoniem te blijven) heeft daarvoor 8500 euro neergeteld.

De totale opbrengst van de veiling bedraagt 34 000 euro en gaat volledig naar de ABC Trust, die zich inzet voor de straatkinderen in Brazilë.

Tropicos, Braziliaans eetfestijn!

Bij Tropicos waan je je gegarandeerd eventjes in het warme, exotische Brazilië. Dankzij het interieur, de sfeer en het Braziliaanse personeel maar vooral dankzij het authentieke Braziliaanse menu.

Met zo een uitgebreide menukaart als die van Tropicos, kan je niet anders dan ook een voorgerecht te nemen. Gerechten als Bolinhos de Bacalhau, Frango Passarinho en Pastel de camarão klinken allemaal veelbelovend. Maar wij hadden meer verwacht van de gefrituurde stokvisballetjes, kippenvleugeltjes en deegenvelopjes met garnalen. Maar toch een lekkere ‘amuse-bouche’.

De Braziliaanse keuken staat vooral bekend om gegrild vlees, maar bij Tropicos komen ook de visliefhebbers uitgebreid aan hun trekken. Probeer zeker eens ‘feijoãda’ het nationale gerecht van Brazilië. Het heerlijk stoofpotje van bonen, spek met een beetje sinaasappel wordt origineel geserveerd met rijst in aparte aarden potjes.

Costeleta de Porco is, voor wie houdt van vlees, een echte aanrader. Deze varkensribbetjes zijn misschien niet speciaal op zich, maar het heerlijke honingsausje maakt het tot een culinaire topper. Maar dit gerecht is niet voor diegene die gezond willen eten. Het wordt geserveerd met dikke frieten en slecht enkele blaadjes sla.

De Braziliaanse serveersters van Tropicos zijn absoluut een groot pluspunt. Ze kennen niet alleen de ingrediënten van ieder gerecht, maar weten ook perfect welke wijn goed smaakt bij welk gerecht.
Tropicos is ondanks de grote oppervlakte (drie verdiepingen), een heel gezellig restaurant. De tafeltjes zijn allemaal afgezonderd van elkaar door leuke exotische elementen. Zo staan er heel wat tropische planten, maar ook rieten poppen, kleurrijke schilderijen en het gebruik van hout zorgen voor een warme sfeer.

Tropicos heeft geen sluitingsdag, ze zijn open van maandag tot zondag van 12.00u tot 14.00u en van 18.00u tot 23.00u. Zaterdag- en zondagmiddag is het gesloten. Reservatie aangeraden.

Op de kaart
Uitgebreide keuze zowel qua eten als qua drank en cocktails
Prijs
Voor een hoofdgerecht betaal je ± 23euro
Inclusief drank betaal je ± 35euro
Goed om te weten
Moeilijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers
Ons oordeel
Lekker eten in een gezellige, Braziliaanse sfeer. Enkel het voorgerecht slaagt wat tegen.

Sfeer: 9 - keuken: 8.5 - bediening: 9 – prijs/kwaliteit: 8

Restaurant Tropicos
Van Cuyckstraat 2
2000 Antwerpen